Στο πρόγραμμα «Rizes – Τέχνη – Πολιτισμός», οι αφορμές για συζητήσεις που ενώνουν την Τέχνη και την Ιστορία δε δίνονται πια μόνο από τον αρχικό προγραμματισμό αλλά και από τους μαθητές και – προς μεγάλη μας χαρά και τιμή- και από τους γονείς τους. Στη σημερινή μας συνάντηση μιλήσαμε για σπουδαίους ανθρώπους των Γραμμάτων, των οποίων το πνεύμα γνώρισαν από κοντά οι γονείς των μαθητών, ξεφυλλίσαμε σπάνιες εκδόσεις των έργων τους που μας έστειλαν, μοιραστήκαμε μια μοναδική και σπάνια ιστορική αφήγηση, ένα σπουδαίο μάθημα Ιστορίας και Γλώσσας, είδαμε μια απόδοση της θεατρικής παράστασης «Το Μεγάλο μας Τσίρκο», την οποία είχαμε απολαύσει στο πρωτότυπο την προηγούμενη Τρίτη και καταλήξαμε, στο τέλος πια της συνάντησής μας, στο θέμα που είχαμε προγραμματίσει: τον ένα από τους δύο μεγάλους πυλώνες της θεατρικής παιδείας στη χώρα μας: το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Μιλήσαμε για το πάθος του Κουν και της ομάδας του, που, μέσα στον άγριο χειμώνα του ΄42, έκανε πρόβες σε ένα μικρό δωματιάκι στο κέντρο της Αθήνας και έφερνε χούφτες με σταφίδες για να μην κρυώνουν οι ηθοποιοί του και να μπορέσουν να φέρουν το Μπρεχτ, τον Τσέχωφ, τον Καμπανέλλη, τον Ίψεν και τον Αριστοφάνη στη χώρα μας. Πήραμε μια μικρή γεύση από τους «Όρνιθες» του ΄57, ακούσαμε το Μάνο Χατζιδάκι να μιλά για τη γνωριμία του με τον Κουν και αρχίσαμε να συζητάμε για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Δασκάλου του Θεάτρου. Η συνέχεια την επόμενη Τρίτη… με πολλές ευχαριστίες στους γονείς των παιδιών για τις πολύτιμες εμπειρίες που μοιράστηκαν μαζί μας. Ανυπομονούμε να μας επιτρέψουν οι συνθήκες να τα πούμε και από κοντά μαζί τους, είναι άλλωστε κάτι που το έχουμε στο νου μας από την αρχή του προγράμματος.
