Σήμερα θα σας πω μια ιστορία για την καραντίνα. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια καραντίνα, που αυτή η καραντίνα ζούσε από την αρχή του κόσμου γιατί είναι ένας μεγάλος ιός. Ζούσε η καραντίνα από την αρχή του κόσμου ξέρετε γιατί.. η γρίπη είναι από την αρχή του κόσμου, εντάξει περίπου από την αρχή του κόσμου..
Μετά μια φορά ήρθε ένας κορονοϊός και ξέρετε ποιος φταίει.. Κίνα, νυχτερίδες και φίδια. Λοιπόν έτσι δημιουργήθηκε ένας κορονοϊός, μας έβαλε όλους στην καραντίνα και πέσαμε όλοι κάτω.. δεν ξέραμε τι να κάνουμε.. τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε; όλο και κάτι σκεφτόμασταν.. τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
Πρέπει να κάνουμε κάτι.. τι θα κάνουμε; Σκεφτείτε! Σκεφτείτε! Να σκεφτώ να σκεφτώ!
ΕΓΩ.. θα προτιμούσα να παίζουμε, να διασκεδάζουμε, να μιλάμε απ’ τα τηλέφωνα, να γελάμε, να λέμε, να κάνουμε , να δείχνουμε.. ΟΛΑ θα τα κάνουμε.. μόνο με μια λύση.. Απ’ τα ηλεκτρονικά! Ζωγραφίζω όχι από τα ηλεκτρονικά.. μιλάω από το τηλέφωνο και από τα μηνύματα.
Συνεννοούμαι από το τηλέφωνο ή μήπως από τον ταχυδρόμο αυτή τη φορά; Αλλά προσοχή! Με μεγάλη απόσταση ο ταχυδρόμος!
Μπορεί να έχει πιάσει κάτι βρόμικο, όποτε γρήγορα θα πρέπει να το πλύνετε και να πλύνετε αμέσως τα χέρια σας.
Είναι πολύ ωραία ιστορία! Και μας έβαλε όλους σε καραντίνα. Αντίο!
Τώρα ήρθε η ώρα της καραντίνας. Να προσέχετε πολύ γεια σας!
Ζήσαμε τότε εμείς χειρότερα αλλά εκείνοι που δεν έχουν την καραντίνα… πολύ καλύτερα!!!
Γεια σας!!
