Ποιος δεν θα ήθελε να ζει στη θάλασσα….
Να ξυπνάει και να κοιμάται μέσα στα σκούρα μπλε τουρκουάζ, πράσινα, μοβ πορτοκαλί πολλές φορές και ultramarine χρωματιστά νερά της;
Ποιος δεν θα ήθελε να ζει μέσα στην μεγάλη αγκαλιά της;
Ποιος δεν θα ήθελε να ζει στη θάλασσα ….να ξυπνάει και να κοιμάται μέσα στα σκούρα μπλε τουρκουάζ, πράσινα, μοβ πορτοκαλί πολλές φορές και ultramarine χρωματιστά νερά της ; Ποιος δεν θα ήθελε να ζει μέσα στην μεγάλη αγκαλιά της; Εγώ και τα δυο μου αδέλφια είμαστε από τα παιδιά, που όλες τις μέρες και τους μήνες του χρόνου ,βρισκόμαστε στη θάλασσα. Ζούμε στην Αθήνα μία πόλη που ευτυχώς, γύρω-γύρω βρέχεται από θάλασσα. Από πολύ μικρός την αγαπούσα και περνούσα ώρες ατελείωτες κοντά της. Τα καλοκαίρια έπαιζα ανέμελα στα ζεστά νερά της Ζακύνθου χαζεύοντας πολύ συχνά τον γεμάτο χελώνες βυθό της. Τον υπόλοιπο καιρό βρίσκομαι στην Αθήνα απολαμβάνοντας τις θάλασσες της Αττικής και του Σαρωνικού μέσα από το ιστιοπλοϊκό μου σκάφος.
Η ιστιοπλοΐα είναι ένα από τα αθλήματα ,που η επαφή με τη θάλασσα είναι άμεση και καθημερινή. Λαχταράω να έρθει η ώρα που θα φτάσω σε μία γλίστρα σε ένα λιμάνι ή σε μία παραλία και βουτώντας μέσα της θα ταξιδέψω στα βαθιά γαλαζοπράσινα νερά της. Τις καθημερινές ημέρες του Χειμώνα ,πρώτα δύει ο ήλιος και μετά βγαίνω από το νερό. Οπότε, απολαμβάνω την ομορφιά του παγωμένο δειλινού και την αποθέωση των χρωμάτων της! Απολαμβάνω τις άπειρες εναλλαγές του ανέμου δίνοντας στην θάλασσα διαφορετικά χρώματα κάθε στιγμή!
Μια φορά ο αδελφός μου στην Βουλιαγμένη ήρθε τετ α τετ με μια πανέμορφη Φώκια!
Αισθάνομαι ότι καλούμαι να δαμάσω αυτήν την υπέροχη αγριεμένη πολλές φορές, θάλασσα και ταυτόχρονα να την θαυμάσω! Συχνά, κατά την διάρκεια των ιστιοπλοϊκών αγώνων, βλέπω δίπλα μου μία σειρά από δελφίνια να ανταγωνίζονται τις ικανότητές μου ως καπετάνιος !Το θέαμα είναι μαγευτικό. Μια φορά ο αδελφός μου στην Βουλιαγμένη ήρθε τετ α τετ με μια πανέμορφη φώκια! Δεν είναι όμως πάντα τόσο όμορφα και ειδυλλιακά!
Πολλές φορές, ημέρες με δυνατούς ανέμους, όπου οι ακτές του Φαλήρου και του Πειραιά βρέχονται από δυνατό Νοτιά, όλες οι ακτές και τα βράχια από την Πειραϊκή μέχρι την Γλυφάδα και ακόμα παραπέρα, γεμίζουν χιλιάδες σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια ,απορρυπαντικά, ρούχα παπούτσια, σπασμένα παιχνίδια μέχρι και καναπέδες! Επίσης, παρατηρώ εκατοντάδες λάστιχα αυτοκινήτων…
Τις ημέρες ειδικά έντονης βροχόπτωσης, όταν απλώσεις το βλέμμα σου μακριά, βλέπεις τα «πράσινα» απόβλητα, που κατεβάζει ο Κηφισός, ο ποταμός που διασχίζει όλη την Αθήνα και καταλήγει και αυτός στη θάλασσα. Διακρίνεις από μακριά τα άπειρα αντικείμενα που χύνονται στο νερό. Εκτός από τα βιομηχανικά απόβλητα, η θάλασσα της Αττικής είναι επιβαρυμένη και με λύματα από τουριστικά σκάφη και εμπορικά, που πηγαινοέρχονται χειμώνα-καλοκαίρι, προκαλώντας συχνά μικρές ή μεγάλες πετρελαιοκηλίδες.
Χιλιάδες νεκρά ψάρια βγήκαν στην επιφάνεια!
Δεν θα ξεχάσω τη μεγάλη ρύπανση που προκλήθηκε στις 10/09/2017. Ένα δεξαμενόπλοιο γέμισε με πετρελαιοκηλίδες όλες τις ακτές και τα βράχια της Αττικής. Η θάλασσα άλλαξε γρήγορα χρώμα και εικόνα…Χιλιάδες νεκρά ψάρια βγήκαν στην επιφάνεια! Οι ακτές ,τα βράχια, τα σκάφη, τα λιμάνια, ο βυθός ήταν μέσα στο πετρέλαιο και για πάρα πολύ καιρό απαγορευόταν να έχουμε οποιαδήποτέ επαφή με τη θάλασσα.
Πώς θα ήταν η ζωή μας, αν μας έλειπε για πάντα η θάλασσα…
Ήταν αυτές οι θλιμμένες ημέρες, που δεν κάναμε καθόλου ιστιοπλοΐα. Σκεφτήκαμε όλοι πως θα ήταν η ζωή μας ,αν μας έλειπε για πάντα η θάλασσα…Αναρωτιέμαι πώς ζουν οι άνθρωποι που ζουν μακριά της. Εμείς που την έχουμε, δεν την αγαπάμε όσο πρέπει! Ήταν η πιο μαύρη και στενόχωρη περίοδος της ζωής μου στη θάλασσα.
Σε όποια παραλία πηγαίναμε από τον Πειραιά μέχρι την παλαιά Φώκαια, όλα ήταν μαύρα και μελαγχολικά ….ήταν η εποχή που για αρκετό καιρό μας απαγόρευαν να μπούμε μέσα στο σκάφος μας. Βλέποντας την μολυσμένη από τη στεριά, μελαγχολούσαμε και λυπόμασταν για την καταστροφή. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι γι’ άλλη μια φορά!
Έχουμε χρέος να προσπαθήσουμε να αναθεωρήσουμε την στάση μας… Να διατηρήσουμε τις θάλασσες μας καθαρές… Μέσα σε αυτές υπάρχουν πάρα πολλά πλάσματα, που η μόλυνση και η ρύπανση προκαλούν το θάνατο τους.
Εύχομαι να ζήσετε και εσείς μόνο όμορφες στιγμές μέσα στην θάλασσα και όχι άσχημες και θλιβερές που προκαλούμε εμείς οι άνθρωποι με την ανευθυνότητα μας!
Κωνσταντίνος Σουρλατζής, Μαθητής Α΄ Γυμνασίου
