Αφετηρία μας τα παραμύθια.
Η αφήγηση τους, δημιουργεί το πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Με ευφάνταστους τρόπους και δημιουργικότητα οδηγούμαστε σε νέες στιγμές μάθησης , όπου ο μαθητής χωρίς να διακόπτεται περνά από την απαγγελία στην κατασκευή σχεδιασμάτων, από μια ηχητική ή ζωγραφική δημιουργία στην έκφραση με το σώμα, από μια συνάντηση στο ελεύθερο παιχνίδι, στον ομαδικό αυτοσχεδιασμό.
Το θεατρικό παιχνίδι, ως αποτέλεσμα και συνέχεια της αφήγησης προσδιορίζεται από την έκφραση και την επικοινωνία, από την βίωση της εμπειρίας που καταλήγει στον επιδέξιο χειρισμό ( mastery ) .
Είναι το παιχνίδι που πριν απ’ όλα συνεπάγεται και προϋποθέτει, την ικανοποίηση όλων όσων συμμετέχουν – παιχτών και θεατών, την από κοινού κατασκευή ενός κώδικα κανόνων .
Ο επιδέξιος χειρισμός ( Mastery ) , η μίμηση ( Imitation) και το φανταστικό παιχνίδι ( Imaginative play) , – εν προκειμένω το θεατρικό παιχνίδι – αποτελούν τις βάσεις της τέχνης.
Η μίμηση δεν είναι απλή αντιγραφή , περιλλαμβάνει την συμπάθεια, την εμπάθεια, την ταύτιση με κάποιον , την ενσυναίσθηση . Είναι η δραστηριότητα με την οποία διευρύνουμε το ρεπερτόριο της πράξης και της σκέψης μας. Η παράλληλη καλλιέργεια της γλωσσικής ικανότητας αποτελλούν τον ιδανικότερο συνδιασμό για μια άρτια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική εμπειρία.
